1-) Psikoloji öğrencsi olduğunu söylediğinde aldığı “Ooo ilk hastan benim.” tepkisi.
Hayır paranı da alamayacaksın bedavaya getirecekler.
2-) Henüz 1. sınıfken komşunun oğlunu getirip “Bizimki çok yaramaz bir konuşsana psikolog olacaksın sonuçta.” demesi.
Yapma çocuğum, yapma evladım. Uslu dur ağzını kırdırtma!
3-) “Oh iyi iyi her yer psikolog arıyor, KPSS’siz alıyolarmış hatta devlete.” diyen teyzeler.
Aynen teyzecim aynen, zaten bu sene 2 bin mi, 3 bin mi ne atama yapılmış. Tabi.
4-) Şimdi sen ilaç yazabiliyor musun?
He yazıyorum, vallahi yazıyorum! Al şu ilacı günde 4-5 tane baktın kesmiyor 7-8 tane at.
5-) Astroloji muhabbeti geçerken Barnum Etkisi’ni anlatma çabası.
Bak şimdi yazılan şeylerde çok ortak nokta olduğu için… Neyse ya yengeç de çok duygusalmış bu ara.
6-) Öğrendiğin şeyi anında etrafındakilere yakıştırmak.
Bak bak bunda kesin panik atak var.
7-) Tıp okuyormuş muamelesiyle karşılaşmak ve bozuntuya verememek.
Neyse şimdi bozmaya gerek yok, hem ben demedim ki tıp okuyorum diye. O dedi.
8 -) Şimdi PDR mi daha iyi Psikoloji mi?
9-) Bölümden bir arkadaşınlayken ortamda diğerlerinin anlamayacağı bir espri yapmak.
10-) “Hehe bu psikologlarda oturuduğu yerde dünyanın parasını alıyor.” klişesine katlanmak.
Ne olur, ne kadarsa ben vereyim daha fazla konuşma.
